Dag 10 - persoonlijk verhaal van Restuta

15 juni 2016 – Slapen is niet meer zoals het was voor Restuta

Twee jaar geleden was het koud in de winter (juni). Het gezinnetje Tarimo warmde zich aan het vuur dat ze hadden gemaakt. Moeder Restuta weet het nog goed. Haar jongste dochter lag lekker op een matrasje en was ook wat dichterbij het vuur gelegd. Om 17.00 u. brak de hel los, want het matrasje en haar dochterje Sharoon vatte vlam. Het kleine meisje verbrandde een deel van haar hoofd, haar arm en haar hand. Vreselijk!

De schade die aangericht is in een paar minuten is voor een leven lang zichtbaar, maar blijft ook gevoelig. Het type brandwond is tweedegraads en is het pijnlijkst. Doordat de verbranding tot in de huidlagen zit zonder zenuwen aan te tasten/doden. Soms zijn de littekens ook nog blijvend pijnlijk.

Sharoon is een apart geval, want haar handje is helemaal aan haar arm, bovenop haar pols, vergroeid. De huid en de groei van het kleine kind zorgde voor de verkleving en vergroeiing. Huid dat plaats maakt voor littekenweefsel is bijna niet meer elastisch en zorgt zelfs voor extra spanning tijdens de groei. Alles is natuurlijk wel veel moeilijker geworden als je rechterhand niet meedoet. Een bal vangen kan al een probleem zijn…

Vorig jaar zijn Restuta en Sharoon al bij Rotaplast geweest, maar helaas is ze toen niet geholpen. Wel mochten zij deze missie terugkomen. Ze zijn heel blij dat we er zijn en dat Sharoon nu geholpen wordt.

Sharoon heeft nog 3 zusjes en haar vader is loodgieter. Ze wil heel graag weer spelen met haar zussen en haar vader. Thuis hebben ze geen koeien, geen kippen en ook geen (moes)tuin (bustani). Daardoor moeten alle etenswaren gekocht worden. Restuta vindt het ongelooflijk dat zij gratis geholpen worden. Asante Sana! (hartelijk dank).