Dag 9 - Anisha persoonlijk verhaal

08 november 2017 – Anisha kan niet goed praten, maar ze vertelt het met haar ogen

In feite zijn al onze patiënten en hun families de armsten uit Bangladesh. Ik sprak met de plaatselijke Rotarians en ze legden uit dat ze zo blij zijn dat we hier zijn. Zij willen zeker mensen helpen, maar kunnen er onmogelijk zoveel helpen. Met de steun van de Rotarians hebben we een soepel verblijf. Met hun vrije tijd steunen ze ons onvoorwaardelijk!

Dit maakt de operatie van Anisha (6 jaar) nog specialer dan het al is.

Anisha is eerder geopereerd, maar de reparatie is niet goed uitgepakt. Ze heeft een gespleten gehemelte, een bilaterale gespleten lip en een stoornis zoals je misschien hebt gezien. De operatie is moeilijk vanwege deze combinatie. Hoe zal ze reageren op de anesthesie? Hoe zal ze op ons reageren als ze haar moeder er niet bij is? Vertrouwt ze ons of zou ze erg bang zijn?

Zij werd de OK binnengebracht en ze hield zich zo goed. Er was geen angst in haar ogen. Ze observeerde de chirurgen en de omgeving. Ze onderging de procedures als een ideale patiënt. En waarom zou zij dat niet doen? We konden zien dat ze ons vertrouwde, omdat we het goede deden.

We zijn trots op haar en de resultaten die we hebben gemaakt. Haar leven zal een stuk plezieriger zijn en wie weet leert ze zelfs nog goed praten. Daar zal ze wel logopedie voor nodig hebben.

Deze prestaties zijn ons waardevol!